Als je er nog nooit mee van doen hebt gehad is het lastig voor te stellen dat burenherrie een punt kan zijn, maar als - helaas- ervaringsdeskundige kan ik zeggen dat het écht tot spanningen kan leiden.
Toen wij kwamen wonen waar wij nu wonen was alles rustig en vredig ten opzichte van de buren. Manlief houdt nogal van wat steviger muziek, dus we stemden met de buren af wat het maximaal geluidsniveau was. We draaiden de volume knop net zo lang omhoog totdat de buren hem hoorden en zette toen een streepje met stift op dat niveau en voor die momenten dat manlief wat luider van zijn muziek wilde genieten, kochten we een (kwalitatief hoogwaardige) koptelefoon. Deze laatste kochten we draadloos zodat op de dagen dat we de deur open wilden hebben of in de tuin wilden zitten ook de buren niet tot overlast zouden zijn.
Na nog geen jaar in harmonie te hebben gewoond, kwamen daar 'de Engelsen'. Een echtpaar waarvan zij regelrecht uit 'Slaugh' zou kunnen komen. Zij was nogal aan de maat, niet allen qua lijfelijke omvang, maar ook qua stemgeluid. Daarbij- volgens mij- niet gespeend van enig intellect of enig buurlijk fatsoen. 'Plat, achterbuurts Engels' zou ik het noemen. De kindernamen ken ik alleen als 'AAAAMMMMIIIIEEE!!!!' en 'CHAAAAAAASSEEEE!!!!' voor respectievelijk 'Amy' en 'Chase' en we weten inmiddels wat haar echtgenoot allemaal mee moet nemen in de auto omdat ze dat 'fijntjes' roept vanuit de achterdeur naar hem bij de auto. Ongeveer een afstand van 30 meter waar onze tuin tussenin ligt. Waarbij hij overigens niet schuwt om regelmatig op zeer verheven geluidsniveau te vertellen wat hij er van denkt dat zij zo naar hem schreeuwt.Nog maar niet te spreken van het briljante idee dat ze had om een kinderdagverblijf 'spontaan' te beginnen: iedere dag bij thuiskomst een kakofonie van kinderen waarbij zij probeerde er bovenuit te schreeuwen: zonder dat ze ooit - zoals de wet voorschrijft- een hinderwetvergunning met daarbij horend onderzoek had aangevraagd. Kinderdagverblijven, hondenopvang: je moet je omwonenden dan om toestemming vragen met een vergunningsaanvraag. Maar zij had bedacht dat 'dikkerds uit Slaugh' dat niet nodig hadden. Evenmin als opgaven aan de belastingdienst... wat wij later begrepen uit een (wederom luide) discussie die ze voerde met haar moeder over een aanslag.....
Na enkele jaren kochten we een caravan om in ieder geval de weekeinden maar weg te zijn van de herrie; het was ondragelijk geworden. We besloten om de confrontatie uit de weg te gaan in plaats van aan te spreken, want het laatste is niet ons sterkste punt en we wilden ook koste wat koste eventueel ruzies voorkomen. Je moet er toch wonen en we wilden liever geen ruzie met 'achterbuurt' Engelsen.
Ik kan me nog herinneren dat het bord 'TE KOOP' op de woning verscheen. We kochten een fles champagne voor het moment dat ook de toevoeging 'verkocht' er op zou staan.
Dat duurde gelukkig niet al te lang.
Ik herinner me nog het moment dat DIE oranje sticker op het 'te koop' bordje stond. Ik herinner met nog dat ik manlief direct een berichtje stuurde dat het zo ver was en dat we vervolgens besloten om de fles champagne pas open te trekken als ze echt de eerste meubels uit huis zouden tillen, bang om de mogelijkheid dat de verkoper zich zouden bedenken.
Enkele maanden, bijna een jaar genoten we intens van de rust die terug was gekeerd. Geen viswijf meer. Geen geschreeuw. Geen ruzieënde kinderen... en we konden 's avonds gewoon in de tuin zitten en genieten van het weer.
Nieuwe buren kwamen en gingen weer.
En nu is er een nieuw stel. Net 'vers' ouders geworden. Enkele maanden heeft het bord dat ze een zoon hadden gekregen op de ramen gehangen.
En.. nu het mooi weer is en wij van de warmere zomerdagen in de tuin proberen te genieten komen we achter twee dingen.
1.: zoonlief is een huilbaby
2.: men houdt van (hard)house muziek.
Nu zouden beiden voor ons geen probleem moeten zijn. als je de deur dicht houdt of je muziek binnenshuis houdt. Maar Hobbie 2 houdt 1 wakker en/of maakt deze aan het huilen. En 1 willen ze overstemmen met 2 door deze te ventileren mbv een draagbare box in de tuin....
DRAMA dus.
En dus stelde ik manlief voor het eerst sinds we hier wonen de vraag om de geluidsknop ver over het zwarte streepje te draaien en een plaatje van de collectie op te zetten, al was het maar voor enkele minuten. ...
Na twee minuten 'Slipknot' op bijna live geluidsniveau te hebben aangehoord (ja, onze geluidset kán het wel produceren ;-)) vroeg ik een terugkeer naar normaal geluidsniveau.
Enkele minuten later werd ook de boombox bij de buren het zwijgen opgelegd.
Direct aanspreken in niet zo ons ding, maar gelukkig spreek muziek een universele taal ook al zijn de dialecten verschillend. Wie had ooit gedacht dat een tweetal minuten 'Slipknot' genoeg was om de boodschap dat wij niet van hardhouse muziek op de stille zondagmiddag houden, uit te dragen.
En dan zeg ik toch op zijn zondags... AMEN!!!
Toen wij kwamen wonen waar wij nu wonen was alles rustig en vredig ten opzichte van de buren. Manlief houdt nogal van wat steviger muziek, dus we stemden met de buren af wat het maximaal geluidsniveau was. We draaiden de volume knop net zo lang omhoog totdat de buren hem hoorden en zette toen een streepje met stift op dat niveau en voor die momenten dat manlief wat luider van zijn muziek wilde genieten, kochten we een (kwalitatief hoogwaardige) koptelefoon. Deze laatste kochten we draadloos zodat op de dagen dat we de deur open wilden hebben of in de tuin wilden zitten ook de buren niet tot overlast zouden zijn.
Na nog geen jaar in harmonie te hebben gewoond, kwamen daar 'de Engelsen'. Een echtpaar waarvan zij regelrecht uit 'Slaugh' zou kunnen komen. Zij was nogal aan de maat, niet allen qua lijfelijke omvang, maar ook qua stemgeluid. Daarbij- volgens mij- niet gespeend van enig intellect of enig buurlijk fatsoen. 'Plat, achterbuurts Engels' zou ik het noemen. De kindernamen ken ik alleen als 'AAAAMMMMIIIIEEE!!!!' en 'CHAAAAAAASSEEEE!!!!' voor respectievelijk 'Amy' en 'Chase' en we weten inmiddels wat haar echtgenoot allemaal mee moet nemen in de auto omdat ze dat 'fijntjes' roept vanuit de achterdeur naar hem bij de auto. Ongeveer een afstand van 30 meter waar onze tuin tussenin ligt. Waarbij hij overigens niet schuwt om regelmatig op zeer verheven geluidsniveau te vertellen wat hij er van denkt dat zij zo naar hem schreeuwt.Nog maar niet te spreken van het briljante idee dat ze had om een kinderdagverblijf 'spontaan' te beginnen: iedere dag bij thuiskomst een kakofonie van kinderen waarbij zij probeerde er bovenuit te schreeuwen: zonder dat ze ooit - zoals de wet voorschrijft- een hinderwetvergunning met daarbij horend onderzoek had aangevraagd. Kinderdagverblijven, hondenopvang: je moet je omwonenden dan om toestemming vragen met een vergunningsaanvraag. Maar zij had bedacht dat 'dikkerds uit Slaugh' dat niet nodig hadden. Evenmin als opgaven aan de belastingdienst... wat wij later begrepen uit een (wederom luide) discussie die ze voerde met haar moeder over een aanslag.....
Na enkele jaren kochten we een caravan om in ieder geval de weekeinden maar weg te zijn van de herrie; het was ondragelijk geworden. We besloten om de confrontatie uit de weg te gaan in plaats van aan te spreken, want het laatste is niet ons sterkste punt en we wilden ook koste wat koste eventueel ruzies voorkomen. Je moet er toch wonen en we wilden liever geen ruzie met 'achterbuurt' Engelsen.
Ik kan me nog herinneren dat het bord 'TE KOOP' op de woning verscheen. We kochten een fles champagne voor het moment dat ook de toevoeging 'verkocht' er op zou staan.
Dat duurde gelukkig niet al te lang.
Ik herinner me nog het moment dat DIE oranje sticker op het 'te koop' bordje stond. Ik herinner met nog dat ik manlief direct een berichtje stuurde dat het zo ver was en dat we vervolgens besloten om de fles champagne pas open te trekken als ze echt de eerste meubels uit huis zouden tillen, bang om de mogelijkheid dat de verkoper zich zouden bedenken.
Enkele maanden, bijna een jaar genoten we intens van de rust die terug was gekeerd. Geen viswijf meer. Geen geschreeuw. Geen ruzieënde kinderen... en we konden 's avonds gewoon in de tuin zitten en genieten van het weer.
Nieuwe buren kwamen en gingen weer.
En nu is er een nieuw stel. Net 'vers' ouders geworden. Enkele maanden heeft het bord dat ze een zoon hadden gekregen op de ramen gehangen.
En.. nu het mooi weer is en wij van de warmere zomerdagen in de tuin proberen te genieten komen we achter twee dingen.
1.: zoonlief is een huilbaby
2.: men houdt van (hard)house muziek.
Nu zouden beiden voor ons geen probleem moeten zijn. als je de deur dicht houdt of je muziek binnenshuis houdt. Maar Hobbie 2 houdt 1 wakker en/of maakt deze aan het huilen. En 1 willen ze overstemmen met 2 door deze te ventileren mbv een draagbare box in de tuin....
DRAMA dus.
En dus stelde ik manlief voor het eerst sinds we hier wonen de vraag om de geluidsknop ver over het zwarte streepje te draaien en een plaatje van de collectie op te zetten, al was het maar voor enkele minuten. ...
Na twee minuten 'Slipknot' op bijna live geluidsniveau te hebben aangehoord (ja, onze geluidset kán het wel produceren ;-)) vroeg ik een terugkeer naar normaal geluidsniveau.
Enkele minuten later werd ook de boombox bij de buren het zwijgen opgelegd.
Direct aanspreken in niet zo ons ding, maar gelukkig spreek muziek een universele taal ook al zijn de dialecten verschillend. Wie had ooit gedacht dat een tweetal minuten 'Slipknot' genoeg was om de boodschap dat wij niet van hardhouse muziek op de stille zondagmiddag houden, uit te dragen.
En dan zeg ik toch op zijn zondags... AMEN!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten